اسپای ایرانی، ابزاری برای معرفی فرهنگ اصیل ایرانی
در ایران و در آیین های میترائیسم، مزدیسنا و زرتشت و همچنین دین مبین اسلام به کرات به پاکیزگی جسم و روح تایید داشتند. به همین دلیل در سراسر قلمرو ایران زمین حمام ها از جایگاه ویژه ای برخوردار بودند. بنا به گفته موبد اردشیر خورشیدیان، رئیس انجمن موبدان ایران، ایرانیان نخستین قوم در جهان هستند که برای شست‌وشو، به ساخت گرمابه پرداختند.
سخن گفتن پیرامون فرهنگ ایرانی بسیار سنگین و دشوار است . زیرا که پشتوانه این فرهنگ چندین هزار ساله , مملو از تجربیات و فراز و نشیبهای گوناگون است که اگر ما بتوانیم آن را گسترش و پرورش دهیم و با روزگار امروز مدرنش کنیم ملت ما نه تنها یکی از خوشبخت ترین ملتهای جهان می شود بلکه میتواند دیگر کشورهای گیتی که حیاتشان به چندین صده هم نمی رسد را سیراب نماید . گستره این فرهنگ کهن امروزه با وجود مرزهای غیر واقعی شامل کشورهای تازه استقلال یافته : تاجیکستان , ازبکستان , ترکمنستان , آذربایجان , ارمنستان , داغستان , کردستانات , افغانستان , پاکستان , عراق و بحرین می باشد . امید بسیار هست که فرزندان برومند این سرزمین با تمام نیرو این فرهنگ را احیا کنند و باردیگر نه تنها در ایران کنونی بلکه در تمامی سرزمینهای ایرانی اطراف ما که با مرزهای غیر واقعی , بی کفایتی و توطئه های استعمارگران جدا شده اند نیز گسترش دهند . "فرهنگ هفت هزار ساله ایرانی را امروز میتوان به مانند یک صندوقچه ای کهن تشبیه کرد که در گوشه ای از خانه ما ( ایران ) قرار گرفته است و ما ( نسل امروز ) بهره لازم از آن نمی بریم" . گنجینه ای که گرد و غبار هزاران ساله بر روی آن نشسته است و جوانان ما امروز دست به دامان فرهنگ ضد فرهنگی غرب شده اند . البته درست است که ما تا به امروز از این گنجینه کهن بهره کافی را نبرده ایم ولی از جهات دیگر میتوان اینگونه برداشت کرد که همین فرهنگ بوده است که ما را تا به امروز مستحکم و زنده نگاه داشته است . تمدنهای بزرگ مصر , آشور , بابل , سومر و . . . همگی از دید زمانی در ردیف تمدن ایران قرار داشته اند و همگی روزگاری بسیار نیرومند بوده اند . ولی به راستی چه شد که همگی فرو ریختند و تنها ایران و تمدن و فرهنگ ایرانی در منطقه باقی ماند ؟
در دوره ایلخانی به ویژه پس از اصلاحات غازان خان، عصر ساخت بناهای عام
المنفعه شتاب زیادی گرفت. در شهر هایی مانند مراغه، تبریز، اردبیل، سلطانیه، کیش و
تخت سلیمان گرمابه های زیادی ساخته شد. اما بی شک عصر شکوفایی ایجاد حمام را باید
در دوره صفویه دانست. در دوره صفوی گرمایه ها در سراسر ایران به صورت یک دست و با
توجه به معماری و زیبایی ظاهری ساختمان داخلی و خارجی بنا گسترش یافت.
در سفرنامه شاردن اینگونه ذکر شده است که اصفهان دارای ۱۶۲ مسجد، ۴۸
مدرسه، ۱۰۸۲ کاورانسراو ۲۷۲ حمام یوده است. حمام های زیبای ایرانی در دوره صفویه
همچون گرمابه گلشن لاهیجان، خان و گنجعلی خان کرمان، علی قلی آقا، حمام شاه اصفهان
و حمام رِهنان نشان دهنده ذوق معماران ایرانی در آن دروه بوده است.
پس از صفویه حمام ها به سبک معماری اصفهان ادامه یافت و حمام های وکیل
شیراز (زندیه)، حمام چهار فصل (اراک) و حضرت یا پهنه (سمنان) و مصباح کرج (متعلق
به دوره قاجار) ادامه یافت.
حمام، در تاریخ ایران قدمتی سه هزار ساله دارد. نظافت و پاکیزگی از دیرباز جزو اصول و آیین اعتقادی و مذهبی ایرانیان به شمار می رفت. غسل کردن در آیین زرتشتی، یکی از شروط شرکت در مراسم های مذهبی بود. قدمت ساخت حمام در ایران به پیش از دوره فرمانروایی هخامنشیان برمی گردد. پس از اسلام آوردن ایرانیان، حمامکردن به عنوان یکی از فرایض دینی مورد توجه ایرانیان قرار گرفت. اغلب حمام ها را پیرامون مسجد و در بازار (مرکز شهر یا روستا) می ساختند. در سراسر ایران و حتی فراتر از مرزهای کشور، تعداد بی شماری گرمابه موقوفیه جود دارد. تعدد حمام های موقوفی که توسط افراد متمول، حکام و خیران وقف می شد، بیانگر توجه ویژه مردم به بهداشت و پاکیزگی بود. در گذشته، ثروتمندان از حمام های خصوصی که در منزل می ساختند و عوام از حمام های عمومی استفاده می کردند. بخشی از روز به حمام زنان و بخشی از روز به حمام مردان اختصاص داشت.
